تالیف: دکتر سارا گیلبرت
ترجمه: دکتر محمد خدایاری فرد- دکتر حسین لطافت
ناشر: انتشارات انجمن اولیا و مربیان
سال نشر: 1377
در این کتاب با سرفصل هایی چون روان درمانی چیست، وظایف روان درمانگر، آغاز روان درمانی، چه کسی درمان می کند، چه طور انتخاب کنیم، آثار جانبی روان درمانی، مشاوره بالینی و... آشنا خواهیم شد.
روان درمانی برای کسانی است که ضعف جسمی و روحی دارند، من سالم هستم، این یک واقعیت است، می ترسم اسرارم را برای دیگران فاش کنم. وقتی صحبت روان درمانی به میان می آید، اگر تمام بهانه های فوق را نشنیده باشید احتمالا برخی از آنها را شنیده اید. البته جای تعجب نیست، اطلاعات در مورد روان درمانی می تواند موجب سردرگمی شود. اگرچه کسانی که در خدمت مردم هستند روش های درمانی کثیری را در اختیار دارند. با مطالعه این کتاب قبل از هر چیز می آموزی که روان درمانی معمولا برای جوانان طولانی، پیچیده نیست و همچنین متوجه می شوید که درمانگرها اعم از روان پزشک، روان شناس و... به مردم نمی گویند که چه مشکلی دارند بلکه به آنها کمک می کنند تا از خودشان شناخت بهتری پیدا کنند.
روان درمانی به انسان کمک می کند که علی رغم آشفتگی روحی بسیاری از موقعیت های ناخوشایند زندگی را بر وفق مراد گرداند. ضمن این که اقدام برای دریافت کمک از روان درمانگر از علایم قدرت و سلامت فرد محسوب می شود. از نظر لغوی درمان یعنی به دست آوردن سلامتی و روان درمانی با انواع دیگر درمان های جسمی و دارویی تفاوت دارد. در معالجات جسمی شخص باید با تمرین های مناسب و در معالجات دارویی با استفاده از داروهای تجویز شده با درمانگر خود همکاری کند اما این همکاری در روان درمانی بسیار گسترده تر خواهد بود.در روان درمانی فرد باید روی مهارت و کاردانی شخص دیگری حساب کند. در این حالت مسلما شخص برای بازیابی سلامت فرد کمتر تلاش می کند. احتمالا انسانها تنها مخلوقاتی هستند که سعی می کنند احساسات و رفتارشان را بشناسند. آنچه ما درباره خودمان آموخته ایم اصول شاخه ای از علمی بنام روان شناسی را تشکیل می دهد و از نظر لغوی کلمه روان شناسی به معنی مطالعه روان است. ریشه یونانی این کلمه به معنی روح یا روان است. این لغت امروزه به معنی کامل ذهن و شخصیت به کار برده می شود یعنی ترکیب بخصوصی از تفکر، احساس و حسی که یک نفر را یک فرد می کند. ضمیر خودآگاه آن قسمتی است که کارها را انجام می دهد. فعالیت روزانه فرد توسط ضمیر خودآگاه انجام می شود، اگر در روز جمعه امتحان داشته باشید ضمیر خودآگاه به شما می گوید که باید در روز پنجشنبه مطالعه کنید، ضمیر ناخودآگاه بیشترین کنترل را روی احساسات و رفتار فرد دارد. ضمیر ناخودآگاه آن قسمتی است که تجارب و تاثیرات روی مغز را که ممکن است هرگز به خاطر نیاورید در خود ذخیره می کند. بنابراین باعث آغاز انواع عکس العمل ها می گردد که قادر به توصیف آن نیستید. ناخودآگاه همچنین خودآگاه را از افکار دردآور حفاظت نموده به طوری که آنها را نه بی حرکت بلکه مخفی می کند.
بسیاری از مردم به سادگی باور نمی کنند که جنبه هایی از خودشان بدون آگاهی آنها عمل می کند. نظریه ناخودآگاه و تمام نظریه های دیگر به نظر آنها احمقانه است. اینها نظریه هایی بیش نیستند. هیچ کس نمی تواند وجود آنها را اثبات کند. انواع مختلف درمان «گره ها» را به روش های مختلف باز می کند. گروه وسیعی که بینش درمانی نامیده می شود معمولا از درون به بیرون کار می کند و تجربیات درونی گذشته را به اعمال وسایل حاضر ارتباط می دهند. رفتار درمان گران عموما در جهت عکس عمل کرده و رفتار را اصلاح می کند یا مشکلات ملموس را به عنوان روشی برای از بین بردن تضادهای درونی حل می کند. انواع متعددی از روش های روان درمانی و روان درمانگر وجود دارند به طوری که انتخاب آنها کاری مشکل است بنابراین چطور باید یک روان درمانگر مناسب پیدا کرد. بهترین راه دریافت نظریه و توصیه های افرادی است که در زندگی به آنها اعتماد دارید. برای مثال از یک پزشک، مشاور یا رهبر مذهبی سوال کنید. تجارب دوستان خود را که روان درمانی شده اند بپرسید، با سازمان های روان درمانی حرفه ای، مددکاران اجتماعی یا روان شناسان تمام بگیرید و...
دلایل زیادی برای این که دوران نوجوانی زمان مناسبی برای روان درمانی است، وجود دارد. معمولا بین 10 – 8 سال طول می کشد تا فرد از دوران کودکی به بزرگسالی برسد. این دوران سخت و ناراحت کننده ای است. برای نوجوانان بین 19 – 13 سال حتی در باثبات ترین و راضی ترین خانواده ها نیز تغییرات زیادی بوجود می آید و این تغییرات به قدری سریع و متعدد است که کاملا اعضای خانواده گیج شده حتی فکر می کنند که نوجوانشان دارد دیوانه می شود. والدین غالبا در همین دوره که فرزندانشان به دوران سخت و هیجان زای نوجوانی می رسند مدت زمانی دچار سردرگمی می شوند. هنگامی که این زمان انتقال با هم مصادف می شوند، تنش، قابل درک خواهد بود و امداد یک متخصص ممکن است برای آرام کردن آنها مورد نیاز باشد. منظور این است که بگوییم تمام نوجوانان بین 19 – 13 سال با پدر و مادر یا بدون والدین، نیاز به روان درمانی دارند. اما بسیاری از آنها سوالهایی در مورد جسم، فکر و احساسات خودشان دارند که نمی توانند یا نمی خواهند در مورد آنها با والدینشان صحبت کنند. والدین می توانند از فرد صالحی خارج از خانواده برای عبور فرزندانشان از این راه مشکل زا استفاده کنند و یک کارشناس به خوبی می تواند به آنها کمک کند. سال های بین 19 – 13 سالگی سالهای سعی و کوشش است زیرا در این سالها برای افراد اولین مشکلات  واقعی به وجود می آید. و در این دوران ممکن است جوان مشکلات خانوادگی بیشتری را تجربه کند. دوران نوجوانی طبق نظرات کارشناسان روان شناختی دورانی است که افراد جوان ممکن است سخت فعالیت کنند تا تمام دردها و تضادهای سالهای قبل را برای پذیرش نقش بزرگسالان از بین ببرند، اغلب دردها و تضادهایی است که تاکنون حتی از آن خبر هم نداشته اند. کشمکش در ضمیر ناخودآگاه ممکن است به زیرورو شدن احساسات و مسایلی بینجامد که در گذشته های دور دفن شده اند و به سطح آورده شدن مجدد مشکلات، ممکن است مشکلات جدید را بغرنج تر نماید. اگر جوانان گمگشته برای کندوکاو در گذشته خود فورا درخواست امداد از یک متخصص را نمایند، ممکن است در آینده مشکلات کمتری داشته باشند.